บุญพันธ์ แขวัฒนะ
บุญพันธ์ แขวัฒนะ | |
---|---|
รองนายกรัฐมนตรี | |
ดำรงตำแหน่ง 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2538 – 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2539 | |
นายกรัฐมนตรี | บรรหาร ศิลปอาชา |
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข | |
ดำรงตำแหน่ง 7 เมษายน พ.ศ. 2535 – 9 มิถุนายน พ.ศ. 2535 | |
นายกรัฐมนตรี | สุจินดา คราประยูร |
รัฐมนตรีช่วย | สันตศักด์ จรูญ งามพิเชษฐ์ |
ก่อนหน้า | ไพโรจน์ นิงสานนท์ |
ถัดไป | ไพโรจน์ นิงสานนท์ |
เลขาธิการพรรคกิจสังคม | |
ดำรงตำแหน่ง 10 มีนาคม พ.ศ. 2535 – 13 ตุลาคม พ.ศ. 2536 | |
ก่อนหน้า | เขษม ไกรสรรณ์ |
ถัดไป | เฉลิม อยู่บำรุง |
หัวหน้าพรรคกิจสังคม | |
ดำรงตำแหน่ง 29 ตุลาคม พ.ศ. 2541 – 5 มีนาคม พ.ศ. 2542 | |
ก่อนหน้า | มนตรี พงษ์พานิช |
ถัดไป | สุวิทย์ คุณกิตติ |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 6 มกราคม พ.ศ. 2473 อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร ประเทศสยาม |
พรรคการเมือง | เพื่อไทย (2555–2561) |
คู่สมรส | สุดาพร ศิริเบญจพร (หย่า) สำรวย แขวัฒนะ |
บุญพันธ์ แขวัฒนะ (เกิด 6 มกราคม พ.ศ. 2473) อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ในรัฐบาลสุจินดา คราประยูร และรัฐบาลชวน หลีกภัย อดีตรองนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ในรัฐบาลบรรหาร ศิลปอาชา อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา 9 สมัย และอดีตหัวหน้าพรรคกิจสังคม
ประวัติ
[แก้]บุญพันธ์ แขวัฒนะ เกิดเมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2473 ที่ตำบลบางมูลนาก อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร เป็นบุตรของนายสิน กับนางแดง แขวัฒนะ สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมต้นจากโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย[1] และเตรียมอุดมศึกษา จากโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย[2] ด้านครอบครัวเคยสมรสกับ นางสุดาพร ศิริเบญจพร มีบุตรธิดา 4 คน อาทิ น.ส. เกศสิณี แขวัฒนะ สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (2551), นายคณิพงษ์ แขวัฒนะ สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (2557) ต่อมาสมรสกับนางสำรวย แขวัฒนะ อดีต ส.ว.พระนครศรีอยุธยา
การทำงาน
[แก้]บุญพันธ์ แขวัฒนะ เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2519 เคยดำรงตำแหน่งที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี เมื่อปี พ.ศ. 2531 ต่อจากนั้นจึงได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ในรัฐบาลพลเอกสุจินดา[3] และรัฐบาลชวน หลีกภัย (1)[4] และรองนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ในรัฐบาลบรรหาร ศิลปอาชา
หลังจากนั้นก็ได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเรื่อยมา จนกระทั่งต่อมาในปี พ.ศ. 2550 ได้ถูกตัดสิทธิทางการเมืองเป็นเวลา 5 ปี เนื่องจากเป็นกรรมการบริหารพรรคไทยรักไทยซึ่งถูกยุบในคดียุบพรรคการเมือง พ.ศ. 2549[5]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
[แก้]- พ.ศ. 2536 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[6]
- พ.ศ. 2535 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[7]
- พ.ศ. 2511 – เหรียญลูกเสือสดุดี ชั้นที่ 1[8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ประวัติสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร[ลิงก์เสีย]
- ↑ "ประวัติผู้สมัคร ส.ส." คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-07. สืบค้นเมื่อ 2011-03-01.
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๕๐ ราย)
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๔๘ ราย)
- ↑ "เปิดรายชื่อ ทั้ง 111 กรรมการบริหารพรรคไทยรักไทยที่ถูกตัดสิทธิ์ทางการเมืองเป็นระยะเวลา 5 ปี !!!". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-11-08. สืบค้นเมื่อ 2011-06-02.
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เก็บถาวร 2015-09-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๑๐ ตอนที่ ๒๐๐ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๑, ๓ ธันวาคม ๒๕๓๖
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เก็บถาวร 2015-09-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๐๙ ตอนที่ ๑๕๔ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๔, ๔ ธันวาคม ๒๕๓๕
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง พระราชทานเหรียญลูกเสือสดุดี, เล่ม ๘๕ ตอนที่ ๖๓ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๑๓, ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๑๑
ก่อนหน้า | บุญพันธ์ แขวัฒนะ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
ไพโรจน์ นิงสานนท์ | รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข (7 เมษายน พ.ศ. 2535 - 9 มิถุนายน พ.ศ. 2535 (ครั้งแรก) 23 กันยายน พ.ศ. 2535 - 15 กันยายน พ.ศ. 2536 (ครั้งที่ 2)) |
ไพโรจน์ นิงสานนท์ (ครั้งแรก) อาทิตย์ อุไรรัตน์ (ครั้งที่ 2) |
- บุคคลที่เกิดในปี พ.ศ. 2473
- บุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่
- บุคคลจากอำเภอบางมูลนาก
- นักการเมืองไทย
- รองนายกรัฐมนตรีไทย
- รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขไทย
- รัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรีไทย
- สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
- พรรคเกษตรสังคม
- พรรคกิจสังคม
- นักการเมืองพรรคไทยรักไทย
- บุคคลจากโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย
- บุคคลจากโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย
- ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ป.ช.
- ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ม.ว.ม.
- หัวหน้าพรรคการเมืองในประเทศไทย